Abel Tasman Coast Track

Yes, de derde volbrachte multidaytramp is een feit! 5, 6 en 7 december heb ik met Miranda en Ad, die mij inmiddels tijdelijk geadopteerd hebben, de Abel Tasman Coast track afgelegd. Sinterklaas is daarmee aan onze neus voorbij gegaan. Wellicht heeft de reispiet ons niet kunnen vinden in de outback (we zijn inmiddels hartstikke braaf geweest dit jaar dus daar kan het niet aan liggen), nmaar mijn verjaardag hebben we wel in stijl met een verfrissende duik in de zee na een dag hiken gevierd.

De eerste dag hebben we het eerste deel van de track gekayakt op zee in de regen en mist, Ad en Miranda in de dubbelkayak en ik in de meer onstabiele enkele kayak. Het idyllische beeld van rustig kabbelen op zee, genieten van de uitzichten en aanmeren op een strandje om te relaxen zat er dus niet in die dag. Helaas werd ik op de ruigere golven van de zee ook nog wat zeeziek maar we hebben wel zeehonden kunnen spotten op een nabij gelegen eilandje en bij aankomst op de plek van bestemming begon het weer op te klaren en hebben we nog even kunnen genieten van het zonnetje.

De andere twee dagen stonden in het teken van hiken én beter weer! Wandelingen in de bush afgewisseld door wandelingen op goudgele stranden (veel fotomomenten!), en we hebben kunnen genieten van prachtige uitzichten wat het avontuur steeds weer dubbel en dwars waard maakt! De derde dag zou slechter weer zijn voorspeld maar dat bleef gelukkig uit. Eerst een stukje waar we afhankelijk zijn van het laagtij, tot boven onze knieën door het water gebanjerd en vervolgens weer via goudgele stranden en de bush verder hiken. Omdat de watertaxi ons niet op het laatste deel van de track wilde ophalen, konden we de track niet helemaal uitlopen. We hadden bedacht dan naar het seperation point te lopen, daar zeehondjes te spotten en dan weer terug te hiken. Alleen een te krappe tijdsberekening maakte echter dat we dat niet gingen redden. Gelukkig ben ik het rennen nog niet verleerd en met mijn camera in de ene hand en een fles water in de andere hand ben ik via bushpaden, stranden en rotsen naar het seperation point gerend en mijn inspanning werd beloond met zeehondjes in het water, op de rotsen en aan het strand, yes! Terug na de run nog even het water ingedoken en ook deze tramp was meer dan geslaagd!

's Avonds op de camping lag een grote envelop, die ik al vanaf het begin van de reis met mij mee draag op mij te wachten en in de envelop zaten super veel verjaardagskaarten! Nogmaals bedankt allemaal daarvoor! Super leuk om deze te kunnen lezen op mijn verjaardag!