vrijdag 8 november 2013

Running Is a Gift


 





Ik had gedacht om vanaf nu alleen nog maar over het reizen te bloggen, maar ik kan het niet laten om nog een blog te wijden aan rennen. Tsja, waar het hart vol van is zullen we maar zeggen! Voor degenen die met smart op reisverhalen en foto's zitten te wachten, no worries, deze komen er ook aan!

Afgelopen twee dagen was ik in Paihia, een subtropische (in mijn geval regenachtige) plek in het Noordland van het Noordereiland, en ik had een druk programma met een dagtrip naar Cape Reinga en een dag zeilen. Er bleef dus maar weinig tijd over om de omgeving goed te verkennen, maar dit wilde ik natuurlijk wel heel graag! Een hiking tocht naar de Haruru Falls zou zeker 2,5-3 uur in beslag nemen en die tijd had ik niet. Gelukkig ben ik inmiddels bekend met make the impossible possible. Dus na een dag zeilen, haalde ik mijn running gear en camera uit mijn bagage en ben ik als een trailrunner op pad gegaan.

Vanaf mijn verblijf was het 1,5 km over het asfalt tot de start en vanaf daar door de mangroven 5 km tot de watervallen. Ik waande mezelf steeds meer als expeditielid in Expeditie Robinson en hoorde zelfs Evies stem op de achtergrond "in kamp Noord moeten de deelnemers een tocht dwars door de mangroven afleggen tot aan de Haruru Falls in de strijd om immuniteit". Ik moet echt een poging gaan doen om een BN'er te worden, wat zou dat gaaf zijn!

Tijdens de run hield ik in mijn achterhoofd ook het beeld van Sipke Jan Bousema in mijn achterhoofd vast, die een aantal seizoenen geleden in zijn enthousiasme onderuit ging tijdens een afdaling en daardoor zijn enkel verzwikte en de expeditie moest verlaten. Uitkijken geblazen dus, vooral met boomstronken en losse stenen tijdens de afdalingen. Onderweg laste ik een stuk of vier pauzes in om te genieten van het uitzicht en voor de kodakmomentjes en na ruim een half uur bereikte ik de top. Helaas lag er geen immuniteistketting voor mij klaar, maar dat maakte de beleving niets minder waard: ultiem genieten!

Ik volgde dezelfde weg terug en was aan het genietengenietengenieten! Genieten van het rennen, genieten van de omgeving en genieten van de vrijheid en ik dacht: running is a gift. Het is een cadeau om te kunnen rennen, om hier fysiek toe in staat te zijn, en daarbij geweldige momenten te beleven zoals nu, rennen door de mangroven in Nieuw Zeeland!

Om de run ultiem te eindigen, na 13km/1h15 kwam ik terug bij mijn hostel, precies op tijd voor het avondeten, dus ook nog eens perfecte time management.

Liefs Carlijn

1 opmerking:

  1. Carlijntje, wat een leuk verhaal weer :). Helaas kan ik alleen je foto's niet zien, dus daar moet je maar snel iets aan gaan doen ;). Enjoy! Dikke kus Lies

    BeantwoordenVerwijderen