Tilburg Ten Miles

Vandaag stond, ter voorbereiding op de Auckland Marathon, de Tilburg Ten Miles op het programma. Zoals de naam van de wedstrijd zegt, was het 10 Engelse Mijl rennen door Tilburg (voor de al onwetenden 10 mijl = 16,1 kilometer). Na alle mega lange runs van veel meer dan 16,1 kilometers, wist ik natuurlijk dat ik deze afstand met twee vingers in de neus zou gaan afleggen. Maar desalniettemin is een hardloopwedstrijd ten eerste hartstikke leuk om aan deel te nemen, en ten tweede is het ook goede training om te testen hoe hoog ik mijn tempo kan opvoeren en hoe lang ik dit kan vasthouden. Mijn streeftijd van vandaag: 1.20u. 

So here we go! Samen met mijn vriendinnetje Lisa van de Wijer, die vandaag voor het eerst deze afstand gaat volbrengen, stap ik rond het middaguur op de trein richting Tilburg. Alle voorbereidingen verlopen soepel en aan de start voel ik totaal geen zenuwen, volledige focus op de race en op mijn tempo. Lisa en ik wensen elkaar nog veel succes en dan is het ieder voor zich. 

Bij het startschot begin ik meteen in een hoog tempo, maar een aantal bottlenecks zorgen voor de nodige frustraties en het duurt toch even voordat ik er lekker in zit. Er staat veel publiek aan de kant van de weg de renners aan te moedigen, er hangt een goede sfeer. Today, anything is possible! Na 5 km kijk ik op mijn sporthorloge en zie ik dat hij 25:04 aangeeft. Ik besluit mijn tempo nog wat omhoog te gooien. Opgeven is nooit een optie voor mij, maar vandaag is mijn streeftijd niet halen is ook geen optie en ik voel dat het er nu in zit om onder de 1.20 te finishen. Dus hup, ik voer mijn tempo op en begin steeds lekkerder te lopen en daarbij ga ik ook steeds meer mensen inhalen, wat weer extra motivatie geeft om nog harder te rennen. Iedere kilometer gaat iets sneller, op 10 km zit ik op 49:25 en op een gegeven moment ren ik tussen alleen maar mannen (die ik ook nog ga inhalen ha!) en klinkt "Who run the world? GIRLS! Who run the world? GIRLS!" in mijn oren. Extra girlpower geeft me killer motivatie om de laatste kilometers nog te knallen. Ik kan niet meer veel versnellen maar geloof me, tot aan de finish heb ik alles gegeven! Ik kijk op mijn horloge en zie 1.18.49, yes!

Na de finish wacht ik op Lisa die niet veel later arriveert en we both did it! Nog even wachten op de officiële eindtijd maar ik heb in ieder geval mijn streeftijd gehaald en Lisa heeft haar eerste 10 mijl in een super goede tijd gerend. Ik ben super trots op haar! Felicitaties en zoenen volgen en met een euforisch gevoel genieten we nog even na van de behaalde resultaten.  

Mijn officiële eindtijd bleek nog 8 seconden sneller te zijn dan mijn sporthorloge aangaf en na deze succesvolle race kijk ik uit naar de volgende race op 29 september: de Posbankloop, een 15 km heuvelachtig parcours door de Veluwezoom om en nabij Velp. Goede heuveltraining en soort van vervanging omdat ik dit jaar (met pijn in mijn hart) de Zevenheuvelenloop niet kan lopen. Lisa are you in? :-)

Carlijn